Marjan van Houwelingen uit Aalsmeer wil graag de lezers van deze rubriek troost bieden in deze uitzonderlijke tijd. En waarom ook niet? Hier is haar poëtische ontboezeming:

Ik koop een bos seringen
en staar er heel veel naar,
De dagelijkse dingen
zijn anders en zo raar.

Dat wat ik deed, doe ik niet meer
of doe ik heel bewust,
Wat simpel leek, wordt nu speciaal,
al geeft dit ook weer rust.

Teruggeworpen op mezelf,
thuis niemand om mij heen,
Saamhorigheid ervaar ik wel,
ik ben dus níet alleen.

Door radio en telefoon
voel ik mij toch verbonden,
En rommel ik de dagen door,
een kaartje net verzonden.

Wij komen deze tijden door,
vast sterker uit de strijd,
Maar niemand weet met wat en hoe
na zo’n calamiteit.

Tot 12 maart was leven leuk,
een kruitvat zonder lont,
nu zeg ik: “pas goed op jezelf
En blijf vooral gezond!”