We zijn nog steeds onderweg, ergens in het hoge noorden. De dagen worden korter, de luchten dieper van kleur. Vanuit onze camper, Globus2, kijken we uit over fjorden en bossen waar de herfst langzaam de zomer vervangt. In die stilte dringt het besef door hoeveel de natuur eigenlijk voor ons doet zonder iets terug te vragen.

De taal van verwondering

De natuur regelt alles: lucht om te ademen, water om te drinken, voedsel om te leven. Maar het is niet alleen dat wat ons raakt. Het zijn juist de momenten van verwondering: een landschap dat je omarmt, een ontmoeting die je niet had verwacht, het gevoel één te zijn met alles om je heen. Wat is het toch dat de natuur ons steeds opnieuw zo diep weet te raken?

Wijsheid van planten

De natuur schenkt ons niet alleen voedsel en warmte, maar ook geneeskracht. Planten, wortels en mineralen zijn eeuwenoude bondgenoten in het helen van lichaam en geest. Ik denk vaak terug aan mijn tijd bij Weleda, waar ik veertien jaar lang heb mogen bijdragen aan het vertrouwen in die natuurlijke wijsheid. De geneesmiddelen die daar worden gemaakt zijn niet gericht op symptoombestrijding, maar op het herstellen van het zelfgenezend vermogen, gebaseerd  op kennis waarin mens, plant en Aarde één geheel vormen.

De kringloop van het leven

Dat principe leeft ook in de biologisch-dynamische landbouw, waarin de Aarde wordt gezien als een levend organisme. Alles is verbonden: de bodem, de planten, de dieren, de mens, zelfs de stand van de planeten. Het gaat niet om winnen van de natuur, maar om samenwerken met haar ritme. Onderweg herkennen we het ritme in kleine dingen: het komen en gaan van het licht, de kringloop van afsterven en opnieuw beginnen, het evenwicht tussen geven en ontvangen.

Minder is genoeg

Toch lijkt het alsof wij, moderne mensen, steeds verder afdrijven van dat besef. We willen méér zekerheid, méér comfort, méér spullen. We nemen niet alleen wat we nodig hebben, maar ook wat we verlangen en vergeten hoe kostbaar alles is wat de Aarde ons geeft. Leven in Globus2 laat ons zien hoe weinig er eigenlijk nodig is. Een kleine voorraad eten, water in de tank, warmte van een deken en een uitzicht dat nooit verveelt. Elke liter brandstof, elke tas boodschappen, elk stukje afval is zichtbaar en voelbaar. Eenvoud brengt ons dichter bij dat wat echt waarde heeft.

Alleen maar kijken

Soms doen we helemaal niets. We zitten gewoon buiten en kijken. Naar de zee, de wolken of naar de dieren die hun weg gaan. Orka’s die voorbijkomen, rendieren die over de heuvels trekken, een vos die nieuwsgierig blijft staan.

En telkens weer verwonderen we ons over hun vanzelfsprekende verbondenheid met de natuur. Zij weten zonder te denken. Een innerlijk weten dat wij grotendeels zijn kwijtgeraakt.

Bewust kiezen

Dat wil niet zeggen dat wij heiligen zijn. We reizen in een dieselcamper, dat wringt. Maar eerlijkheid helpt meer dan schuld. Misschien ligt de sleutel niet in perfectie, maar in bewustwording. Zien hoe de natuur ons draagt en telkens iets teruggeven. Afval oprapen langs een fjord, kiezen voor lokaal voedsel of gewoon even stilstaan en dankbaar zijn.

Genoeg is overvloed

Dankbaarheid maakt alles lichter. Wie dankbaar is, heeft geen behoefte aan méér. Misschien is dat de grootste les die de natuur ons leert: echte overvloed begint waar genoeg voldoende is.