Het werd een gesprek waarbij een ieder zijn of haar gevoelens deelde en waar je noodzaak kon voelen voor beide wensen. Uiteindelijk zijn we door gegaan op het traject wat al in gang was gezet. Inmiddels zijn beide huizen bewoond door twee statushouders. Ali Gamil uit Jemen en Ramzi eveneens uit Jemen. De groep, die betrokken was bij de aanmeldprocedure heeft hier grondig voorstudie voor gedaan. Zo hebben zij vrijwillig meegedaan aan een cursus, aangeboden door vluchtelingenwerk.

Andere cultuur

Ali is 24 en komt uit Jemen. Huis en haard heeft hij achtergelaten om meer veiligheid te kunnen ervaren. Geregeld kom ik hem tegen in de buitenruimte of bij speciale gelegenheden. Hij spijkert mijn Arabisch bij en ik leer hem nieuwe Nederlandse woorden. Laatst ging ik bij hem op bezoek. Onder het genot van een heerlijk kopje kruidige thee, waar onder andere kardemom en kruidnagel in zit, praten we over zijn leven hier en daar. Met zijn moeder heeft hij dagelijks contact. Hij studeert Nederlands en Engels en het is zijn wens om hier verder te gaan met een elektrotechnische studie. Het is een uitdaging om in een compleet andere cultuur je draai te vinden. In Nederland heerst een individualistische mindset, hoe graag we ook samen willen zijn.

Bewondering

Ik heb netjes met Ali een afspraak gemaakt met exact tijdstip waarop ik aanklop. In Jemen klop je aan en ben je altijd welkom. Men is gewend om samen te komen en lief, leed én lekker eten met elkaar te delen. Gelukkig is er in het ecodorp contact met de buren. Hij ontvangt vrienden over de vloer waar hun buren hen nog geen eens groeten. Ali heeft ook een moskee gevonden waar hij met levensvragen bij ouderlingen terecht kan. Ik heb bewondering voor deze jongeman, die zijn plek hier weet te vinden en zijn koekjes, thee en wijsheid met mij deelt. De volgende keer mag je gewoon aankloppen, zegt hij nog net bij vertrek…  ik houd het in mijn achterhoofd. Shokran Ali!