
Mecklenburg Vorpommern, land van de 1000 meren
Tekst en beeld: Sybylle Kroon
Twintigduizend jaar geleden was het één grote ijsvlakte waar gletsjers de dienst uitmaakten. Nadat het laatste ijs zich terugtrok, bleven in de diepere delen honderden meren over. Waar we zijn? Engeland? Finland? Niks van dat alles, we zijn op een plek die nog niet ontdekt is door de grote massa: het ‘land van de 1000 meren’ ligt in de deelstaat Mecklenburg Vorpommern (MV), in het noordoosten van Duitsland.
Ook na de laatste ijstijd kent het gebied enerverende tijden. Over de historie die zich tussen de meren van Mecklenburg Vorpommern afspeelt, zijn vele boeken geschreven. Nadat we met de trein in de regio zijn aangekomen, lopen we rond in zo’n ‘geschiedenisboek’, in de twaalfde-eeuwse stad Schwerin, gelegen aan het gelijknamige meer en residentiële hoofdstad van de deelstaat. Sinds juli 2024 is een deel van de stad, zo’n 38 panden in totaal, uitgeroepen tot werelderfgoed, het Schwerin Residence Ensemble, met het niet te missen kasteel als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt. Het kasteel is zo sprookjesachtig, dat Amerikaanse toeristen gids Jürgen regelmatig vragen of het wel ‘real’ is.
Verleden, heden, toekomst
En echt is het kasteel zeker. Een eclectische verzameling van bouwstijlen variërend van gotisch tot Franse renaissancestijl.
Jürgen leidt ons rond en zo komen we in bijna alle delen van het kasteel – zelfs óp het dak! – dat niet alleen een museale functie heeft, maar ook een politieke: de regering en het parlement van de deelstaat MV is hier gehuisvest.
“Dat is het mooie van ons werelderfgoed: de meeste panden zijn gewoon in gebruik. Hier komen verleden, heden en toekomst samen,” licht Jürgen toe.

Ook is de stad onderdeel van de Oranjeroute, een 2400 kilometer lange route door Duitsland die regio’s en steden met elkaar verbindt die een historische band hebben met ‘ons’ vorstenhuis Oranje-Nassau. Hertog Hendrik, die in 1901 met koningin Wilhelmina trouwde, komt uit Schwerin. Hij is de overgrootvader van koning Willem-Alexander. Nadat we nog een rondje door de groene kasteeltuin hebben gelopen en een drankje hebben gedaan in de Orangerie, is het tijd om de stad verder te verkennen.
Culturele stad
Echt druk is het niet in Schwerin, en toch is het toerisme sinds Unesco er een erfgoedstatus aan gegeven heeft, met 20 procent gestegen. “Vooral cruisetoeristen die vanuit Rostock en Hamburg een kijkje komen nemen,” vertelt Jürgen. Gelukkig zijn die er vandaag niet, zodat we rustig door de straten kunnen flaneren. Schwerin is in de Tweede Wereldoorlog zware bombardementen bespaard gebleven, waardoor veel nog in authentieke staat is.
Waarschijnlijk heeft het communisme, dat in de decennia daarna de scepter in de Deutsche Demokratische Republik (DDR) zwaaide, meer kapot gemaakt. Persoonlijk bezit was immers uit den boze in deze ideologie. Gevolg was dat de stad, die ooit geliefd was bij en onderhouden werd door de aristocratie, na de val van de Muur en het IJzeren Gordijn in deplorabele toestand werd aangetroffen. Daar is nu niets meer van te zien, de stad is uit de as herrezen en is nu een van de culturele hotspots van Mecklenburg Vorpommern, met een levendige theater-, ballet- en muziekscene waar regelmatig festivals worden georganiseerd en een groot museum, het Staatsliches Museum, dat momenteel gerenoveerd wordt, maar waar vanaf eind oktober 2025 onder meer weer Hollandse meesters te zien zullen zijn.

Bijzondere achterafstraatjes
Natuurlijk zijn er in Schwerin ook ‘gewone’ winkelstraten en shoppingmalls, maar Jürgen neemt ons mee langs de bijzondere achterafstraten waar veel interessantere zaken te vinden zijn. Zoals in de Buschstrasse. Hier kopen we de Fischjung, een smakelijk ‘fischbrötchen’, iets verderop verkoopt Sven Kurze bij Wild Helden huisgemaakte worst en vleeswaren. En als je hem lief aankijkt, mag je ook zijn regionale gin proeven. Nog een ‘geheimtipp’ van Jürgen: Café Prag. Hier bestel je nog een ouderwetse ‘kaffee und kuchen’, hoewel ze met de tijd meegaan: je kunt hier ook een oat latte bestellen. ’s Avonds eten we bij een van zijn favoriete restaurants: Weinhaus Wöhler. Ook al zo’n pand met een dijk van een geschiedenis en op het nippertje van de sloop gered nadat het na de DDR-tijd zo goed als op instorten stond.
Blik op het (recente) verleden
We vervolgen onze reis door het land van de 1000 meren en laten ons een stukje afzakken langs het Meer van Schwerin. In het dorpje Muess maken we kennis met Ute. Zij leidt ons rond door het Freilichtmuseum. Dit is een openluchtmuseum, een eeuwenoud dorpje met originele boerderijen uit die tijd en daarna. We leren hoe ze toen woonden en leefden maar er is ook aandacht voor het meer recente verleden. In een van de boerderijen is tot en met september de expositie Eine Frage der Zeit te zien met foto’s van persfotografen die een blik werpen op de laatste 35 jaar in Mecklenburg Vorpommern, sinds de val van de Muur en het IJzeren Gordijn dus.
Tussen Imbiss en Schloss
Op weg naar onze laatste bestemming, het grootste meer van Duitsland, het meer van Müritz, stoppen we voor lunch in Eldenburg, bij de traditionele vissers van Müritzfischer-Fischerhof. Geen fancy toestanden hier, maar een ‘Imbiss’ waar je verse vis kunt eten en uiteraard ook hét regionale visgerecht, een fischbrötchen, kunt bestellen.
Een uurtje later is de setting een stuk sjieker: we checken in bij een heus slot annex hotel vlak bij het Fleesenmeer of zoals ze dat in Duitsland noemen: Fleesensee. Schloss Fleesensee ligt aan een achttienholesgolfbaan maar we komen hier niet om te golfen, maar om te wandelen en te fietsen, want dat kun je in deze omgeving ook heel goed doen.
Sterker nog: deze omgeving ligt strategisch tussen Hamburg en Berlijn én je kunt bijna het hele traject fietsend en/of wandelend afleggen.



Onontdekt en ongerept
Wij houden het bij een fietstocht door de omgeving, een wandeltocht door het nabijgelegen nationaal park Müritz en maken onze tweede boottocht van deze reis. De eerste maakten we bij het Meer van Schwerin en nu kunnen we weer drie van de 1000 meren aftikken. OK, we hebben nog een lange weg te gaan voordat we ze allemaal gezien hebben, maar we kunnen nu al zeggen dat deze regio ons hart gestolen heeft. Omdat het zo lekker dichtbij en toch zo anders is. Omdat het zo lekker rustig en nog onontdekt is. Omdat je hier fantastisch kunt fietsen, wandelen en bootjevaren (en golfen, voor de liefhebbers). En omdat de mensen hier vriendelijk en gastvrij zijn. Waar vind je tegenwoordig nog zo’n dosis ongereptheid? Nou, hier dus, in het land van de 1000 meren in Mecklenburg Vorpommern.