Geloof jij nog in sprookjes?
Tekst en Beeld: Yvette van den Berg
Op een koude en grijze dag in januari blader ik door de notities op mijn telefoon. Naast kleine aantekeningen, schrijf ik soms een stukje tekst voor een blog of artikel. Al scrollend door de notities, tref ik het verhaal over de Vlaamse Ardennen. Terwijl ik het lees, dwalen mijn gedachten weer terug naar april 2019. Gelukkig zijn de herinneringen niet alleen vastgelegd in de notities, maar ook met mijn camera...
Dit artikel gaat over NatuurGeluk in de Vlaamse Ardennen en het cadeau wat we onszelf kunnen geven door ons buiten onze comfortzone te begeven.
Een paar dagen alleen op pad naar de Vlaamse Ardennen
Stoer? Eng? Spannend? Het is maar hoe je het bekijkt. De eerste keer misschien wel, maar het werkt ook enorm verrijkend als je stappen buiten je comfortzone durft te zetten. En het leuke is dat je steeds meer comfortabel wordt met ‘oncomfortabel’ zijn, want inmiddels leer je dat het gebied buiten je comfortzone helemaal niet zo spannend is als dat je van tevoren had bedacht. Onze gedachten hebben namelijk veel invloed op ons gevoel en gedrag. Mensen denken vaak dat ze bepaalde dingen niet kunnen of durven. Dit soort negatieve gedachten kunnen je angstig maken. Meestal zijn de negatieve gedachten niet waar. Door je bewust te worden van jouw manier van denken, krijg je meer inzicht en leer je kritisch naar je eigen gedachten te kijken. Klopt het echt wat je denkt?
Pippie Langkous
Nog beter is het om je denken om te draaien naar positieve of helpende gedachten. En soms moet je gewoon lef hebben en gáán! Gewoon in je uppie en buiten je comfortzone. Alleen zijn versterkt je zelfvertrouwen, je voelt je vrij en je kunt je gedachten even ordenen zonder afleiding. Ken jij de uitspraak van Pippie Langkous? ‘Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan!’ Dát is nog eens een helpende gedachte.
Hallerbos, ik kom eraan!
Voordat de reis begint, is er een gevoel van voorpret. Ken je dat? Het gevoel dat je als kind misschien wel hebt ervaren toen je voor de eerste keer je schoen mocht zetten voor Sinterklaas. Het gevoel dat je niet kunt wachten om te gaan kijken de volgende ochtend? Dát gevoel dus! Natuurlijk had ik ook een duidelijk doel. Met mijn camera zou ik de prachtige voorjaarsbloeiers gaan opzoeken bij onze zuiderburen: de boshyacinten en de bosanemonen.
Boshyacinten en bosanemonen
Ruim 2 uur rijden vanaf Utrecht liggen de Vlaamse Ardennen en hier gaat letterlijk een sprookjeswereld voor je open! De bossen zijn een publiekslieveling dankzij het prachtige paarse tapijt van wilde boshyacinten dus het is niet voor niets dat ik hier graag naar toe ga met mijn camera! Begin april ben ik nog een beetje aan de vroege kant voor de grote paarse kleurexplosie, want sommige valleien zijn nu nog vooral groen en het weer is koud en grijs. De bloemen hebben zonlicht en warmte nodig. Je kunt hier urenlang verblijven. De verschillende bossen bieden een enorme afwisseling aan wandelroutes. Korte en lange, vlak en heuvelachtig met heel veel beukenbomen en overal waar je kijkt zie je bosanemonen en boshyacinten.
Een stil genoegen
Met een grote glimlach stap ik na deze eerste wandeling weer in de auto en rij westwaarts richting het plaatsje Brakel. Ik verblijf daar 2 nachten in een rustig en landelijk gelegen B&B. Het Stille Genoegen doet haar naam alle eer aan. Aan een doodlopende weg midden in landelijk gebied, met vergezichten en glooiende heuvels ligt dit pittoreske onderkomen; een gerenoveerde hoeve die haar authentieke karakter behouden heeft. Er hangt een huiselijke sfeer en het geheel ademt rust uit, hetgeen uitnodigt tot heerlijk ontspannen. De eigenaren hebben een warme hartelijkheid en het B&B is met zorg ingericht. Knus thuiskomen is een juiste omschrijving. Het gevoel dat ik ervaar zodra ik hier binnenstap, sluit naadloos aan bij de ervaring eerder die dag in het bos. Het plaatje klopt gewoon.
Vroeg op pad
Na een rustige avond en nacht, gaat de wekker om 06.00 uur. Op de planning staan een paar mooie wandelingen dus geen tijd te verliezen! Eerst een lange wandeling in de omgeving. De route slingert langs landerijen met uitzicht op akkers, karakteristieke Belgische boerderijen en uiteraard een overvloed aan natuur. In alle vroegte kom ik aan bij het Brakelbos. De nevel hangt nog boven de velden, de zon is ondertussen opgekomen en er heerst een vredige rust met enkel het geluid van zingende vogels. Aangezien ik niet bekend ben in deze omgeving, volg ik het aangegeven wandelpad. Het bos is echt prachtig glooiend met een grote verscheidenheid aan bomen.
Nieuwsgierig blijven
De reden voor mij om eens verder te kijken dan het Hallerbos is een grote nieuwsgierigheid naar de belofte dat er in dit gebied meer sprookjesbossen liggen.
Het Hallerbos is met recht het meest bekend, maar dat betekent ook dat het op mooie lentedagen – en helemaal in het weekend – ongelofelijk druk is met toeristen die willen kijken naar de blauw/paarse bloemenzee. En ik geef ze geen ongelijk!
De boshyacint bloeit gelukkig ook op andere plekken en deze trip is een ontdekkingstocht naar meer sprookjes!
Gelukshormonen
Het gevoel van voldoening heeft niet alleen te maken met alles wat ik vandaag heb gezien en ben tegengekomen. Ook niet alleen met de mooie foto’s die ik heb kunnen maken. Misschien wel het belangrijkste dat ik mijzelf dit gún. Gewoon zomaar een paar dagen alleen op pad. Omdat het kan, omdat dit zorgt voor nieuwe inzichten en omdat het een uitbreiding betekent van mijn comfortzone. Om – onbewust misschien – te ervaren dat alle beperkende overtuigingen (eng, saai, spannend, moeilijk) alleen maar gedachten zijn en niet berusten op realiteit!
Het gevoel van ontspanning neemt toe. Dat is het effect van in de natuur zijn. Geen last van piekergedachten of to-do-lijstjes. Gewoon genieten van het moment en de omgeving. Dat ons lichaam gelukshormonen (endorfine, dopamine en serotonine) aanmaakt, is nu letterlijk voelbaar. Vaak zijn we ons er niet van bewust, maar als je er even stil bij zou staan, ervaar je zelf ook de positieve effecten en heilzame kracht van natuur.
Terug naar huis
De volgende ochtend maak ik wel gebruik van het uitbundige ontbijt. Alles vers en zelf gemaakt. In stilte geniet ik van het uitzicht. De warmte van de zon is al voelbaar achter het glas en het belooft een mooie dag te worden. Na het afscheid en de belofte dat ik zeker nog eens terugkom, rij ik richting Nederland. Met een camera vol prachtige afbeeldingen en herinneringen zet ik mijn navigatie aan richting ‘thuis’.
Winter 2024
Inmiddels leven we in 2024. Zoals beloofd ben ik ieder jaar teruggekeerd naar deze plek. Ook met gasten die deelnemen aan de Sprookjesbos Wandelarrangementen (3 dagen wandelen met overnachting). Het is een cadeautje voor hen en mijzelf om ieder voorjaar terug te gaan naar de betoverende bossen in de Vlaamse Ardennen.
Heb ik je nog niet overtuigd? Voor wie snel reageert, is er nog een plekje vrij van 1-3 mei 2024.
Kijk voor het sprookjesbos-arrangement of andere NatureBliss-wandelarrangementen op
