De druppel en de oceaan
Tekst: Janine Schimmelpenninck | Beeld: Bigstock
De wereld is vol in beweging. En met alles wat er om ons heen gebeurt probeer ik mezelf te herinneren aan een bijzondere uitspraak van de Perzische Sufi-mysticus Jalal-ad-Din Rumi. Je bent niet een druppel in de oceaan, je bent de hele oceaan in een druppel.
Wat een diepte en troost gaan schuil achter deze uitspraak. We zijn als mens geen losse entiteiten, noch zijn we in de kern vervreemd van elkaar. We dragen ieder voor zich de gehele mensheid in ons mee. Dit is onze common ground: de gehele oceaan in de druppel. Hier rust onze humaniteit. Een humaniteit die zo makkelijk versluierd kan raken door onzinnig inhumaan gedrag.
Een stille diepte
De oceaan is de druppel. Soms bevindt de druppel zich in de vredige diepte van de oceaan. Daar waar de druppel zichzelf in stilte ervaart als een expressie van de gehele oceaan. Maar soms bevindt de druppel zich aan de top van een hoge golf onder invloed van tsunami’s van emoties. Daar kan het stormen en gieren. Polariserende krachten zijn als woeste golven die botsen en elkaar geen enkele ruimte bieden. Soms woedt de storm in ons eigen hart en dan weer in alles om ons heen. Er lijkt dan alleen maar storm te zijn. Maar diep van binnen is de oceaan kalm, stil en geruisloos.
En ook in onszelf en in ons samenzijn is er altijd een stille diepte aanwezig, die vanwege haar stilte zo gemakkelijk aan onze aandacht ontglipt. In deze stilte lossen de polariserende krachten die ons hart en onze samenleving verscheuren langzaam op.
Waarom?
Omdat we diep van binnen allemaal hetzelfde zijn.
Net zoals bij een oceaan begeven onze persoonlijke en relationele golven zich alleen aan de oppervlakte van het water.
De wereld golft bij vlagen als een oceaan over en door ons heen. Golven van hoop, vrede en blijdschap worden afgewisseld door golven van wanhoop, verdriet en verwarring.
Sommigen gaan kopje onder en niet allen komen weer bovendrijven.
Alles in het leven komt in golven. Iedere cyclus is als een golfbeweging die haar weg vindt naar de volgende cyclus. De dag en de nacht, de zomer en de winter, blijdschap en verdriet, de geboorte en de dood, wanhoop en vertrouwen. Golven lijken bij het leven te horen. Niemand is vrij van haar bewegingen. Niet op persoonlijk vlak en niet op relationeel vlak.
De oceaan kunnen herkennen in jezelf en in iedere druppel om je heen is een grote kracht en verantwoordelijkheid. The only way out is the way in. En the only way in is het in iedere druppel herkennen van de oceaan.
Oorlog tegen jezelf heeft...
'Na mijn detransitie, kan ik nog steeds niet begrijpen dat ik door die valse persoonlijkheid werd opgeslokt'
De Aarde is Werelderfgoed...
De Aarde heeft grootse dromen nodig, die uitnodigen het traditionele denken achter ons te laten.