Het najaar is een prachtige tijd op landgoed Mariënwaerdt. Het blad valt langzaam van de bomen, nadat het verkleurd is in de mooiste herfstkleuren; felgeel, oranje en rood. Langs de lanen is het enkele weken druk met mensen die walnoten rapen. Wij houden er gelukkig nog genoeg over voor onze eigen voorraad, waarmee mijn schoonmoeder het gehele jaar notentaarten bakt voor de Landgoedwinkel.

Tekst: Nathalie van Verschuer – des Tombes

Ook het wild op het landgoed bereidt zich voor op de komende winter. Tijdens mijn wandelingen springt er regelmatig een ree tevoorschijn en moet je oppassen dat je niet omver gelopen wordt. Mijn labrador laat de reeën gelukkig met rust, maar als ze een fazant ruikt in het struikgewas, kan ze het niet laten om deze even op te laten vliegen. Een haan vliegt dan luid kakelend weg, van een hennetje hoor je alleen de vleugels klappen. Hazen zitten er ook genoeg, vaak gelegen in hun leger op het veld, plat op hun buik in een kuiltje. Je ziet ze niet totdat je vlakbij bent en ze plotseling wegschieten. Mijn hond weet inmiddels dat ze daar niet achteraan mag. Hazen zijn sneller dan honden en steken zomaar de weg over, met alle mogelijke gevolgen van dien.

Vanaf november jagen we vier keer op fazantenhanen, eenden, hazen en konijnen. Als we de wildstand niet op peil houden krijg je uiteindelijk meer sterfte onder de dieren. Helaas is er de laatste jaren ook een grote vossenpopulatie, die de andere wildsoorten bedreigt.
De jachten zijn altijd gezellig; de hele dag buiten, in weer en wind. We lunchen in de Jachtkamer, bij de grote open haard waar de erwtensoep gretig aftrek vindt.

Dit jaar organiseren wij voor het eerst een wilddiner in de Jachtkamer. Onze gasten kunnen dan genieten van het verse wild. De jachtopziener vertelt over de jacht en de wildpopulatie op het landgoed. Er zijn nog maar enkele plaatsen beschikbaar; de animo is groot!